เต้าเฉิงย่าติง
稻城亚丁:daochengyading
***ก่อนอ่านมาทำความเข้าใจกันก่อนนะครับ
-1คนไทยจะติดคำว่า “ซัมบาลา”มาจากชื่อภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง แต่จริงๆแล้วคำนี้มาจากคำว่า “เซียงปาลา”(香巴拉) ภาษาทิเบตแปลว่าบ้านเก่า สถานที่ต้องกลับไปก่อนลาจากโลกมนุษย์เพื่อค้นหาความสงบและตัดขาดจากโลกภายนอก และ เต้าเฉิงย่าติง ถือว่าเป็นเซียงปาลาแห่งสุดท้ายของชาวทิเบต นับจากเต้าเฉิงย่าติงแล้ว ก็ยังไม่มีสถานที่อื่นใดที่ถือเป็น เซียงปาลา อีกเลย (ภูเขาเหมยหลี่ก็ใช่เซียงปาลานะ)
-2เต้าเฉิงย่าติง ที่แท้จริงแล้วก็คือ เซียงเก๋อหลี่ลา(แชงกรีล่า) แต่แชงกรีล่า ที่คนไปเที่ยวกันในปัจจุบันนี้ จริงๆก็คือ แผ่นดินภาคกลาง (中甸) คงเนื่องด้วยสมัยก่อน การคมนาคมไม่สะดวก ทำให้การไปที่ เต้าเฉิงย่าติงนั้นลำบากมาก ทำให้คนไปกันไม่ถึง แล้วเพื่อการท่องเที่ยวทำให้มีการเรียกแผ่นดินภาคกลางที่มีความอุดมสมบูรณ์ และ สวยงามว่า เซียงเก๋อหลี่ลา(แชงกรีล่า)แทน
-3คำว่า “ซีหม่าลาหย่า”(喜马拉雅) ซึ่งอ่านเป็นภาษาไทยว่า หิมาลัย. ชื่อภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของชาวทิเบตจะชอบนำคำศักดิ์สิทธิ์ไปตั้งชื่อ มีความหมายว่า ความสุขนั้นอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวเรา (ก็อยู่ในหัวใจของเรานั่นเอง)
เหตุผลที่จัดว่าสวยที่สุด : เต้าเฉิง เป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงขึ้นมาเพราะคำว่า “เซียงเก๋อหลี่ลา” (แชงกรีล่า-香格里拉). สถานที่นี้เป็นสมาชิกลำดับที่ 24 ของสถานที่ในการจัดหมวดคนและสิ่งมีชีวิตของโลก. เมื่อคุณเดินเข้ามาสู่เมืองเต้าเฉิง ความสวยงามข้างทางดุจดั่งภาพวาด สะกดจนผู้คนลืมกระพริบตา. มนต์สะกดของความเป็นทิเบต. ความลึกลับแห่ง “เซียงปาลา”(香巴拉). ความชุ่มชื่นของธารน้ำแร่ตามธรรมชาติ. ความเข้มแข็งของต้นไม้สกุลวงศ์สนุ่น. ทั้งหมดนี้ได้ทำให้การมาท่องเที่ยวที่เต้าเฉิงย่าติง เปรียบดุจดั่งปะหนึ่งความฝัน. เต้าเฉิงและย่าติง ที่ถูกค้นพบโดยชาวอเมริกา “ลุค”(พวกชาวตะวันตกที่มาเที่ยวแล้วกลับไปเขียนหนังสือ ไม่มีใครค้นพบทั้งนั้นครับอยู่มาเป็นหลายร้อยปีแล้ว). จนถึงปัจจุบันถือเป็นสถานที่ที่นักท่องเที่ยวแนวลุยๆหรือ แบ็คแพ็คเกอร์ จำเป็นต้องมาสักครั้งในชีวิต.
ช่วงเวลาที่เหมาะสมแก่การท่องเที่ยว : เดือน 4~5 (หิมะสวย) และ เดือน 9~10 (ต้นไม้เปลี่ยนสี, หิมะนิดหน่อย)
![]() |
![]() |
จุดวิวทิวทัศน์ที่สวยที่สุด : อุทยานแห่งชาติย่าติง(亚丁国家保护区), วัดปั้งผู่(ปั้งผู่ซื่อ-蚌普寺), เขาไห่จื่อซาน(ไห่จื่อซาน-海子山), วัดกงกาหล่างจี๋หลิ่ง(กงกาหล่างจี๋หลิ่งซื่อ-贡嘎郎吉岭寺), วัดเต้าเฉิงจั๋วเจี๋ย(เต้าเฉิงจั๋วเจี๋ยซื่อ-稻城著杰寺)
สถานที่ตั้ง : มณฑลเสฉวน
เต้าเฉิง ตั้งอยู่ทางทิศใต้บริเวณชายเขตมณฑลของเสฉวน บนเขตปกครองตนเองชาวทิเบตกานจือตอนใต้(甘孜藏族自治州南部). ทิศใต้ถึงทิศเหนือยาว 174 กม. ทิศตะวันตกถึงทิศตะวันออกกว้าง 63 กม.เมืองเต้าเฉิง ระดับความสูงน้ำทะเลเฉลี่ยที่ 3750 เมตร สูงสุดที่ 6032 เมตร ต่ำสุดที่ 2000 เมตร ความต่างระดับมหาศาลถึง 4032 เมตร. ภูเขาหิมะกงกา(贡嘎雪山) และ ไห่จื่อซาน(海子山) สองแนวเทือกเขานี้พาดผ่านเหนือใต้ ก็กินพื้นที่ 1 ใน 3 ของพื่นที่ทั้งหมดของ เมืองเต้าเฉิงแล้ว
เมืองเต้าเฉิงมีสถานที่ขึ้นชื่อด้านน้ำแร่ธรรมชาติคือ “หมู่บ้านกูปู้ฉาข่า”(กูปู้ฉาข่าชุน-菇布查卡村) ในหมู่บ้านทุกครัวเรือนจะมีการสร้างอ่างอาบน้ำ. หลังจากที่ดื่มชานมจามรีที่เจ้าบ้านชงให้กินเสร็จ ก็ได้เวลาลงไปแช่น้ำแร่ น้ำแร่นั้นถือเป็นน้ำศักดิ์สิทธ์ที่ไหลลงมาจากภูเขาศักดิ์สิทธ์กงปา(贡巴神山) และห่างจากเต้าเฉิง 28 กม. จะมีสถานที่แห่งหนึ่งถูกเรียกว่า “ทุ่งหญ้าแดง” ในเวลาปลายเดือน 9 ถึง ต้นเดือน 10 ท้องฟ้าสีฟ้าทีสดใส แสงอาทิตย์ที่ตัดลงมาบนทุ่งหญ้าสีแดง สะท้อนขึ้นไปตัดกับต้นสนุ่นสีทอง จะตราตึงใจผู้ที่ได้พบเห็น
ป่าต้นสนุ่นของเต้าเฉิง คือป่าต้นสนุ่นที่สูงที่สุดในโลก และเป็นป่าปลูกกินอาณาบริเวณ 10 กว่าตารางกิโลเมตร ในพื้นที่คังปาตอนใต้(康巴南部). ในระดับน้ำทะเล 4000 เมตรขึ้นไปสถานที่ที่นักการเกษตรต่างบอกว่าเพาะปลูกไม่ขึ้น แต่สถานที่นี้ยังเต็มไปด้วย ป่าไม้ ลำธาร และรายล้อมไปด้วยสธูปสีขาว ป่าต้นสนุ่นนี้ ยังมีสวรรค์สำหรับนักถ่ายรูปอีกสองที่ก็คือ “ป้างเหอ”(傍河)และ “เซ่อลา”(色拉) และสิ่งที่ทำให้เหล่านักท่องเที่ยวตื่นเต้นก็คือสิ่งที่แสนจะธรรมดา เช่น ท้องฟ้า เมฆขาว ต้นสนุ่น หญ้าแดง ภูเขาหิมะ น้ำสีเขียว.
สถานที่นี้ถูกค้นพบจากผู้คนภายนอกโดยผู้ที่พบเป็นคนแรกคือ ผู้เผยแพร่ศาสนาชาวอเมริกานาม “ลุค” ในปี 1928 โดยเขาออกเดินทางออกจากเมืองลี่เจียง เข้าสู่มณฑลเสฉวน ผ่านเมืองมู่หลี่ จนพบ “เต้าเฉิงย่าติง” แล้วได้นำภาพถ่ายตีพิมลงใน นิตยสาร Nation Geographic หลังจากนั้นได้ทำให้ชาวโลกตื่นเต้นกับการมีอยู่ของสถานที่แห่งนี้ สหประชาชาติได้ส่งคนลงสำรวจสถานที่แห่งนี้เพื่อทำการรับรองและอนุรักษ์เป็นการด่วน และ ต่อจากนั้นทุกยุคทุกสมัย เทรนแห่งการท่องเที่ยวของโลกก็ได้บรรจุสถานที่แห่งนี้ลงไปในหัวสมองของนักท่องเที่ยวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.
ย่าติง(亚丁)
ย่าติง สถานที่นี้ในความเป็นจริงก็คือ “เซียงเก๋อหลี่ลา”(แชงกรีลา)ที่ชาวโลกรู้จักแต่ด้วยการเดินทางที่ลำบาก และ ไม่สะดวกทำให้ผู้คน 99.99% เข้าใจผิด ปัจจุบัน ย่าติง ถูกจัดตั้งเป็นพื้นที่อนุรักษ์ ด้านในมีจุดวิวทิวทัศน์มากมาย ส่วนหมู่บ้านเซียงการีลา นั้นตั้งอยู่ด้านนอกอุทยาน
-ทะเลสาบนมวัว(หนิวหน่ายไห่-牛奶海) 1 ใน 3 ทะเลสาบศักดิ์สิทธ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของย่าติง กับสีฟ้าน้ำนม
-ฟาร์มวัวลั่วหลง(ลั่วหลงหนิวฉ่าง-洛绒牛场) ก่อนจะมุ่งหน้าไปทะเลสาบห้าสี และ ทะเลสาบน้ำนม ยังไงก็ต้องผ่าน และยังสามารถชมภูเขาหิมะทั้ง 3 ลูกได้ด้วย
-เซียนหน่ายรื่อ(仙乃日) 1 ใน 3 ภูเขาศักดิ์สิทธ์ที่ยิ่งใหญ่และสูงที่สุดของเต้าเฉิงย่าติง
-ทะเลสาบไข่มุก(เจินจูไห่-珍珠海) เป็นสถานที่จุดทิวทัศน์ที่ระยะทางใกล้ที่สุด สามารถถ่ายภาพ เซียนหน่ายรื่อ กับ พระอาทิตย์ตกได้
-ยางม่ายหย่ง(央迈勇) เป็น 1 ใน 3 ภูเขาศักดิ์สิทธ์ ที่เข้าถึงลำบากที่สุด(ไกล)
![]() |
![]() |
วัดปั้งผู่(ปั้งผู่ซื่อ-蚌普寺)
คือวัดที่เก่าแก่ที่สุดของเมืองเต้าเฉิง ห่างจากเมืองเป็นระยะทาง 30 กม. ที่ระดับความูงน้ำทะเล 3940 เมตร ผ่านเวลามานานกว่า 900 ปี เป็นพุทธทิเบตนิกายขาว ภาษาทิเบตเรียกว่านิกาย”ก๋าจวี่”(噶举派) ผนังหินด้านหลังเขามีสิ่งที่เก่าแก่มากมาย ไม่ว่าจะเป็นภาพผนังหิน หรือถ้ำที่ใช้ฝึกตน ตัวหนังสือบนแผ่นหินในนั้นมีภาษาโบราณตอนหนึ่งซึ่งเขียนด้วยเลือดกำเดาของ “ก๋าหม่าปา ตูฉินซงปา” เขียนเป็นภาษาทิเบต มีความหมายว่า”ฉันท่องไปทั่วพื้นที่เมืองคัง สถานที่นี้สวยที่สุด”
เขาไห่จื่อซาน(ไห่จื่อซาน-海子山)
ตั้งอยู่ในพื้นที่ตอนเหนือของเต้าเฉิง คือสิ่งหลงเหลืออยู่จากยุคน้ำแข็งที่ใหญ่ที่สุดของพื้นที่ ทิเบต,ชิ่งไห่ และ คือรอยแยกสมัยเก่าของเต้าเฉิง พื้นที่ส่วนนั้นมีหินแปลกๆ ที่โดนกาลเวลากลัดกล่อนอยู่มากมาย ซึ่งถือว่ามากที่สุดในประเทศจีนแล้ว ในเดือนสิบสถานที่แห่งนี้ จะมีสีสันจากหญ้าแดงดึงดูดนักท่องเที่ยวมากมาย ถือเป็นจุดที่ผู้คนถ่ายภาพมากที่สุดจุดหนึ่งเลย
วัดกงกาหล่างจี๋หลิ่ง(กงกาหล่างจี๋หลิ่งซื่อ-贡嘎郎吉岭寺)
ตั้งอยู่ในเขตตัวเมืองเต้าเฉิงลงไปทิศใต้ประมาณ 60 กม. ที่ความสูงระดับน้ำทะเล 3335 เมตร วัดก่อสร้างขึ้นในรัชสมัย”หมิงฉงเจิน”(明崇祯) ปีที่ 15(ค.ศ.1642) ด้านในมีพระพุทธรูปที่ ดาไลลามะองค์ที่ 5 ประทานมาให้ เรียกว่า “เซี่ยงปา”(向吧) มีอายุมากกว่า 300 ปีแล้ว
วัดเต้าเฉิงจั๋วเจี๋ย(เต้าเฉิงจั๋วเจี๋ยซื่อ-稻城著杰寺)
ตั้งอยู่ในพื้นที่หมู่บ้านซางตุย(桑堆乡) อยู่ห่างจากเมืองเป็นระยะทาง 20 กม. สร้างขึ้นในปี ค.ศ.1144 ด้านในมีพระพุทธรูปที่ “ผ้ามู่จู๋ปา”สร้างขึ้นจากดินโคลน พื้นที่บริเวณวัดสามารถพบเจอ ม้าป่า ไก่ป่า เหมือนดั่งมีคนเลี้ยงไว้ เป็นสถานที่ธรรมชาติและความสันติจับมือเข้าด้วยกัน
แนะนำ
•การเดินทาง : สามารถไปได้จากทาง 2 มณฑล ทั้งมณฑลยูนนาน และ มณฑลเสฉวน
-ถ้าไปทางมณฑลยูนนาน ซื้อตั๋วได้ที่ เซียงเก๋อหลี่ลา(แชงกรีล่า) ระยะเวลาจาก แชงกรีล่า นั่งรถ 1 วันครับ
-ถ้าไปทางมณฑลเสฉวน ซื้อตั๋วได้ที่ท่ารถเมืองเฉิงตูเกือบทุกท่า มีรถวันละรอบ นั่งรถ 2 วันครับ(แวะพักตอนกลางคืน)
-ทางเครื่องบิน ปัจจุบันสนามบินแห่งเมืองเต้าเฉิงย่าติงได้เปิดใช้แล้ว