呼伦贝尔大草原 มหาทุ่งหญ้าฮูลันบูเออร์ สถานที่แห่งนี้การจะเดินทางไปนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยครับ มันออกจะเหนื่อยมาก เพราะอาจต้องต่อเครื่องบินถึง 3 ต่อด้วยกันเลย จนทำให้ตัวแอดมินดองเค็มไม่ว่างมาเขียนรีวิว จนเวลาผ่านมาหลายเดือน อาจจะลืมๆ มึนๆ ไปบ้างก็จะพยายามมาเขียนบอกเล่ากันนะครับ

โดยกว่ากลุ่มแอดมินจะเดินทางไปถึง ก็ต้องไปแวะพักที่ เมืองฮาร์บิน และ พักบริเวณ “ถนนคนเดินจงหยางต้าเจีย-中央大街” กันก่อนนะครับ ซึ่งรอบนี้ได้แวะเปลี่ยนเครื่องที่เมืองกว่างโจวกันก่อน 1 รอบครับ

และวันนี้ดวงดีมากๆครับ มาถึงโบสถ์เซนต์โซเฟียปิดซ่อม T-T

แต่เราก็ต้องรีบนอนเพราะพรุ่งนี้ ต้องออกเดินทางตั้งแต่เวลา 3.00 น.

ในวันต่อมา วันที่ 2 ของการเดินทาง ก็เหนื่อยแต่เช้า เราต้องไปถึงสนามบินตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่เริ่มขึ้นกันเลยครับ เพื่อที่จะเดินทางไปพื้นที่ด้านบนสุดของประเทศจีน แต่ยังไม่ใช่จุดเหนือสุด ซึ่งก็คือ “เมืองฮูลันบูเออร์-呼伦贝尔市”

บอกตรงๆเลยครับ การเดินทางไปกลับนี่เหนื่อยมากๆ

สถานที่แรกที่เราจะไปในวันก็คือ “ร้านอาหาร” มะมะมะช่ายยยย พอกินข้าวเสร็จแล้ว ก็ออกเดินทางไปเรื่อยๆครับ แบบมาเซอร์เวย์ชัดๆ สถานที่แรกที่เราผ่านไปก็คือ “ลำคลองโม่รื่อเก๋อฉิน-莫日格勤河” (มันจะเป็นภาษามองโกเลียนิดๆ อ่านยากๆสักหน่อยนะครับ) เขาว่าเป็นลำคลองอันดับ 1 ในแผ่นดิน (น่าจะอยู่บนสุดครับ) และพี่แกก็เล่นสนุก มีแม่น้ำอันดับ 1 ธารน้ำห่าเหวอันดับ 1 เต็มไปหมด อย่าไปใส่ใจมากครับ ปล.ควรพกโดรนมาถ่ายภาพครับ ไม่ห้ามจุกจิกเหมือนเมืองไทย สบายใจได้

และใกล้ๆ ก็จะมี “เมืองเอ๋อเอ่อกู้น่า-额尔古纳市” ซึ่งจะมีพื้นที่ชุ่มน้ำเอ๋อเอ่อกู้น่า (ทำไมชื่อมันเรียกยากจังฟะ) ซึ่งเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำ (คือหนองคลองบึงในป่า) ที่คนเแถวนี้บอกว่า(ตู่ไปเอง) ว่าสวย ของแบบนี้ต้องไปดูด้วยตาตัวเองนะครับ ส่วนเรื่องบัตรผ่าน แอดมินขอสงวนไม่บอกราคานะครับ (จำไม่ได้จริงๆและ)

มีรถขึ้นเนินนะครับ เสียเงินนิดๆ ยอมๆไปเหอะครับ

ขาวๆ ด้านหลังสุด นั่นเป็นฝูงแมลงนะฮะ โหดโครต

จุดพีคสุดๆ คนมาแย่งกันถ่ายก็จุดนี้ละครับ

ลาก่อย! นะ! “พื้นที่ชุ่มน้ำเอ๋อเอ่อกู้น่า” บะบาย

ในวันที่ 3 ของการเดินทาง ตื่นเช้ามาก่อนเดินทางไกลสุดๆ เพื่อไปยัง หมู่บ้านทางตอนเหนือสุดของประเทศจีนบริเวณที่เรียกว่า “เป่ยจี๋ชุน-北极村” เราก็จะมาแวะ “หมู่บ้านของชาวเอ้าหลู่กู้หย่า-敖鲁古雅” ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยลูกผสมสองชนชาติ วิถีชีวิตคือเลี้ยงสัตว์บนแนวป่าเขา

หลังจากช่วงเช้า ทั้งวันเราก็นั่งรถมาราธอน บนถนนเน่าๆ กันไปเรื่อยๆ ครับ

ระหว่างเขตบนสุดของประเทศจีนก็จะโล่งๆ สบายตาไปเป็นแนวยาวๆ เลยครับ

เนื้อหาในวันที่ 4 จะไม่ได้เขียนนะครับ มันเป็นวันที่ฝนตกทั้งวัน เราก็อยู่กันบริเวณหมู่บ้านเป่ยจี๋ ครับ เขตชายแดน จีน-รัสเซีย มีแค่แม่น้ำเฮยหลงเจียงกั้นไว้ ภาพจะถ่ายไว้บน iphone แต่เผอิญดองจนเปลี่ยนเครื่องใหม่ภาพก็เคลียไปเรียบร้อย อยากรู้เป็นอย่างไรให้ลองไปดูครับ

วันที่ 5 ของการเดินทาง ก็คือการนั่งรถกลับไปยังบริเวณ ตอนล่างของ “ต้าซิ่งอันหลิง” นั้นเองครับ ระยะทางก็ไม่ใช่เด็กๆ อีกเช่นเคย เหนื่อยเกินครับ ระหว่างทางก็จะผ่านอุทยานป่า “โม่เอ๋อเต้ากา” และมุ่งไปยังเมือง “ซื่อเหวย-室韦” ซึ่งเป็นเมืองชายแดนอีกเช่นเคย นั่นเองครับ

และช่วงเย็นๆ จะเป็นวิวป่าของ “อุทยานโม่เอ๋อเต้ากา” กันละครับ มันก็จะเดิมๆ

ดาวสวยนะครับ แต่คนถ่ายฝีมือยังไม่ถึง